“Dat een ecosysteem of zelfs onze aardbol een beperkte draagkracht heeft, wordt regelmatig over het hoofd gezien. Dit is ook niet altijd goed te vatten in A vs B. Reden te meer om hier eens beter bij stil te staan.”

Beeld_Biologisch_600x300_02.png

DE ADDERTJES ONDER HET BIOLOGISCHE GRAS

- Soesja van Wijgerden -

 
 

Ik koop met veel plezier biologisch. Biologische boter, kaas, vlees, komkommers, kom maar door! Die paar euro meer, dat vind ik het helemaal waard. Maar het voelt soms net iets té makkelijk. Dat ene woord, dat ene keurmerk, wat betekent het precies? Heeft biologisch eigenlijk wel zin?

 

BIO LOGISCH?

Met biologisch bedoelen we meestal een product met het Eko keurmerk. Heeft eten dit keurmerk dan is er bij de productie geen kunstmest is gebruikt, maar ook geen chemische pesticide, herbicide, fungicide of andere enge stofjes*. Bij biologisch vlees wordt er ook rekening gehouden met dierenwelzijn, zoals preventieve antibiotica, leefruimte, varkens met staart, etc. Zie de website voor een complete omschrijving.

 

EKO ONLOGISCH

Dat Eko keurmerk klinkt zo slecht nog niet, toch hoor ik dat een biologisch product niet altijd de beste keus is. Je hoort weleens dat er meer land nodig is om dezelfde hoeveelheid eten biologisch te telen dan om “normaal” voedsel te produceren. Dat hangt af van het product, vertelt milieukundige Sanne Nusselder. Waar het echt om gaat, is hoeveel land je uitput. Biologisch telen is namelijk veel minder uitputtend voor het land, waardoor we langer eten kunnen verbouwen. Dat betekent niet dat landgebruik niet relevant is. We hebben nou eenmaal beperkte ruimte op deze ene planeet.

 
“Het belangrijkste is dat je het land niet uitput.”
 

LOCATIE LOCATIE LOCATIE

Waar je goed op moet letten, zegt Sanne, is waar het product vandaan komt. En daarmee bedoel ik niet, hoe verder weg hoe slechter. Nee, dat zou te makkelijk zijn. Het gaat hier om passende groeiomstandigheden. Een tomaat uit de Hollandse kas is vaak milieuvervuilender dan eentje die in de zon van Spanje is geteeld. Die kas moet namelijk op kunstmatige wijze worden verwarmd, terwijl in Spanje de zon dat werk doet.

 

MAAR DAT TRANSPORT DAN?

Zolang de producten niet ingevlogen zijn, heeft transport in verhouding met de productie bijna geen invloed, aldus Sanne. Binnen Europa wordt er niet veel ingevlogen, dat is te duur. Bananen uit de Dominicaans republiek komen bijvoorbeeld met de boot. Dat is ook prima want die boten zijn gigantisch, per banaan heb je dan weinig impact. Maar kiwi’s uit Nieuw Zeeland, die komen met het vliegtuig. Dan kan je beter wachten tot het mooi weer is en ze weer uit Italie komen.

     
    “Lokale producten zijn soms vervuilender dan producten van ver.”
     

    DRAAGKRACHT

    Hoe past dit binnen de draagkracht van de aarde? Als biologisch niet meer onze simpele leidraad is, wat dan wel? Ik zie mezelf niet in de supermarkt googlen of die mango ook ergens in Europa in de zon wordt gekweekt… Gelukkig heeft Sanne een nieuw sleutelwoord; seizoensproducten. En, zegt ze, als je dan biologische seizoensproducten koopt zit je helemaal goed. We (ver)rekken de draagkracht als wij in de winter per se aardbeien willen eten. Dus laten we elk seizoen, naast de juiste jas, ook een passend boodschappenlijstje erbij pakken.

    *Helaas zijn sommige “natuurlijke” middelen binnen het keurmerk biologisch alsnog heel schadelijk voor de natuur, zoals bijvoorbeeld zwavel. (Dank aan Marjan uit Haarlem voor deze aanvulling)

     

    LIJSTJE LEUKE LINKJES